mavi nokta

Sarhoştuk evet. Hayır hayır içmemiştik, ama gülümseyebiliyorduk. Tıpkı şu an senin yüzündeki gibi, şapşalca bir mutluluğu çapkınca bir gülümsemeye çevirmeye çalışan ilkokullu aşık gibi, çikolatasına kavuşmuş ama henüz yememiş bir çocuk gibi, fütursuzca sarhoşluktan, hayır hayıır mutluluktan gülümseyebiliyorduk. Insan uyumadan önce birşeyler söylemek istiyor ayılmaya. Henüz ayılmamışken, çikolatayı bitirmemişken henüz. Öncesinde bilmelisin güzel insan, seni seviyorum. Ve sonrasında gülümsemeyi... büyümeyi sonra..çocuk olmayı özlemeyi..özlemeyi..

Özlemeye güzel şeylermi söylenmeli hep. Ya memnun değilsem özlediğime. Mevsim sadece aşka mı sunar şiirini. Ya karpuz tadını özlediysem ben. Aş erdiysem. Karpuz değilmiydi meyvesi bu mevsimin. Kokusu taze kesilmiş çim gibi. Olsa yenmezmi, siz özlemedinizmi yani. Özlediniz elbet, olsa güzel olurdu karpuz. Kan kırmızı. Hemen gitmeli özlenene. Koşmalı almaya, dilimlemeli nefsime. Içinden çıkmalı beklediğim mevsim kokusu. (Tasalanmayın tabiiki gidip aldım hemen. ;) Ama , oysa.. Hiçde kırmızı değilmiş için. Pembe beyaz. Pembeyide hiç sevmem üstelik. Nerede siyah çekirdekler. Yanlışlıkla yada yalnışlıkla ısırdığında, ağzından pırtlayıp, odanın taa öbür ucuna, bilinmezliğe düşen ve hiç bulunamayan siyah çekirdekler. Onlarda beyaz. Isırınca karpuzu nerde o ses, şılofş diye. Bu ne böyle sakız çiğniyormuşum gibi gırç gırç. Böylemi karşılanır özleyen. Meyveler sahte artık. Satanlarda sahtekar. Insan lanet ediyor özlediğine. Ilk tanıdığın günlerdeki gibi değil artık. Bak aşktan bahsedece...