mavi nokta

Gözlemleyerek algıladığımız fiziksel gelişimimize ayak uyduruyorda akıl, duyguların ilk keşfiyle başedebildiğimiz söylenemez. Çocukken yaşanır haliyle herşeyle ilk tanışma, karşı cinse duygular beslersinde haberin olmaz gönlünün iştahından. Ilkokul üçte ramazan diye hoş bir çocuk vardı sınıfta. Serapa aşıktı. Serapta ona. Aşk dediğim onların birbirini sevdiğini, birbiri ve tüm sınıf bilirdi o kadar. Ilk onlardan görüptemi özendi gönlüm sevmeye, yada kendi başımamı başarmıştım sevmeyi yoksa kötü birimiydim doğuştan bilmiyorum.

Beklemeli mi gelmeyeni, Beklemekten gitmeli mi... Kiminle karşılaşacağını zaman mı söyler aşka ? Ben istediğim için gelmiyorsa, Benim istediğim zaman gelmiyorsa, Aşk ne ister akıldan ? Akıl da gitmemeli mi baştan, en başından..

Her dizçöküşün bir prens gözümde Kaldırma başını, öpeceğim yoksa Kelimelerin dökülecek üzerime Kirleneceğim Soyunacağım akılsızlığıma Bulaşacağım daha çok Ne sen bana yar, ne ben sana yara Pembe kalmalı şiirler, girme aşkıma Aşk olmazmış kavuşunca Uykularımı bırak ve git Üç günlük dünya Meşk dönüşür bedduaya Şiirlerde de imla olmalı mı dosto ?

Aşk açlığını akılsızlarla doyurur, zira aklı başında değildir bedenlerin. Hormonlarına teslim olmuş kimyasal varlığımız, içinde olup bitenleri tanımlamaya çalışırken düşüverir aşkın midesine, görmeyiz. Mana kaybolmaz evet ama ne şehvet kalır vücutta, ne şiir terkeder aklı, ne ateşi sönmez kalpte. Eninde sonunda bir bok olup çıkarız işin içinden.