Ekim Çocuğu
Eskisi gibi değilim artık. Bıraktım baharı insanlara. Gözümü kaçırdım güneşin sıcağından. Geceyi sevişim ondan. Bıraktım gündüzü insanlara. Gecesi de karanlık uykusuzluğumun gündüzü de. Uykumu sabahlara yatırışım ondan. Dişlerim sızladı serinliğinden, bıraktım yatağını soğuğuna. Demir gibi elim ve ayağımı yanıma alıp, saklanmadım battaniyenin altına. Dahada soyundum. Üşümemeyi öğrendim, ekim çocuğuydum ben. Romatizmam sevmezdi yağmuru, ben değil. Yağmurda yürüyüşüm ondan. Ekim çocuğuydum ben, başım sonbahar, sonum özgürlüğe bayram.