mavi nokta

Evet ağzım bozuk herşeye. En çok da sana. Pazartesiye ve hatta salıya. Günlere, mevsimlere bozuk kafam. Gönlümde açanı gözümün görmeyişine en çok. Özlediğime bozuk. Baharın bitişine, yazın çiçekleri kurutuşuna bozuk ağzım. Ne deniz kıyısı ıslatır çiçeklerimi, ne bahar beklenir gelmeyen yerlerden. Biten şiirlerime bozuk ağzım, kurumuş kelimelerime. Canımm sıkkın.. En çok da kendime bozuk kafam. Öyle bozuk ki, ne küfür yeter bitişini anlatmaya, ne şiir.

Ruhsuz, ne olduğu belirsiz...  çok uzak olunmasına ramen manasızca yakın ! Başlıksızız. Şiir isek eğer... Sana beslediğim duygularımdan başka güzel olan birşey varmı diye düşündüm epeyce. Birlikte geçirdiğimiz tüm zaman dilimlerini film şeridi gibi geçirdim hafızamdan. Ilk zamanlarımızı saymassak (güzel duygular beslememi sağlayan zamanlarımız) onun dışındaki tüm zamanlarımız duygudan uzak. Birlikteymiş gibi rol  yapan bedenleriz. Bendeki izlenimi böyle en azından. Hisler bakidir mevzu bu değil de ! Içimdeki şiir sensin. Yada şiirim değilsin de, kelimelerimi gıdıklayacak kadar yakın. Sadece bir başlık bulmak gerek ama, Dostluğunuza da talibim bayım !...