mavi nokta

Elbetteki iyi olmayan gecelerin hesabı sorulacaktır. Ve sen tanrım, sen, cezasını çekeceksin. Aklımı hapsettiğim kutucuklar var içini harflerde doldurdum. Mana yetiştireceğim. El emeği gönül nuru Bol şiir ışığında besle dediler Ama ya şiir yetişmiyor ya mana Benimle konuştuğunu sandığım tüm satırlardan özür dilerim. Çekilebilirsiniz çelimsiz methiyeler, şair bu şiire meze değil, sofranızı beğenmedi. Dağılsın dikkatim, gün doğmasın ikinci bir huzur gelene kadar gönlüme. Boğulduğum her dalgayı kucakladım ben can havliyle. Kim kazandı bilmem ama ne dalgalar öldú ne ben. Hala birbirimizin koynundayız. Görev adamıyım ben, bayrağı devir alan kalem bulamadım, ihale bana kaldı. Ne desem oluru var artık. Varsa daha doğrusunu bilen, çıksın söylesin yekten. Öyle güzel seviyor ki orrrospu çocuğu desin, ben değil-gönlüm kanıyor. Ateş ettiğimi sandığım her an kusuyorum. Üzerine bulaşıyor mermim, alacası akıyor kelimelerimizin karanlıkta. Kirleniyoruz meşkten. Ölmüyorsun bir t

geceyi sevmekten vazgeçmeliyim, uykusuzluk beni yaşlandırıyor. yada mutsuzluk bilemedim şimdi. (mutsuzken bile içimden atamadığım şu tuhaf neşeye gıcık olmaya başladım, komikmisin amk) Küsmek gerçekten zaman kaybı. Bunu anladım. Silmek ve silmemek olmalı. ,,özlemek,, için de, bi 'B' planı yapılmalı tabii. (Lana del rey hep kafamı karıştırıyor Chelsea hotel no2) Dokunsalar komik olabilirim, kavga da edebilirim tüm gece, susabilirim yorulmam, üzebilirim istersem, üzulebilirim hatta. Depresyonum depar atıyor ve mörfi yasaları gereği durduramıyorum. Tanrım, içimden beni gıdıklayıp duran ruh hastası sinir bozucu olabiliyor. Tüm dertlere hoşgeldin diyorum, yeni birşey deniyorum galiba. mevlananın sakladığı özürlü kızıyım. Yüzler güldü)) Birşeyler beni hep güldürüyor, ay sinirim bozuldu))) Tanrılar olsaydılar, bu kadar geceyi başıboş, sahipsiz bırakmazdılar. Herbiri ortalığa savrulan saatleri toplamalı birileri. Kıymetini bilene, Hak sahiplerine iade edilmeli.

Boynuma ışıltısını kaybetmiş, prizmaları kırık, solgun bir ametist kolye taktım. Medet ! Ey taş, ey duvar...

Kelimelerim boy sırasına dizildi, adam olanı seçip kalifiye anlamlar yetiştirecegiz, başlasın gece! Dikkatimi toplamam için yeterli materyalim yok, ama borçlu kalmayı sevmem. Ödemem gereken biraz mantık ve biraz hayal var. Mantık birkaç tane beni, birbirine kırdırmadan hayatta tutmayı emretmişti, hayal ise kelimelerden şiir, şiirlerden şair yolları tarif etmişti gidilmesi boyun borcu olan. Ne yalan söyleyim benlerin ne hali varsa görsün, satırlarım uçtu gönlümden, yollardayım, peşlerindeyim. Tuttum kelimelerin ucundan, anlamı yakaladim. Şimdi cevap dileniyorum şairden. 

Gözlerim başıma ağır geldi. Gördüklerim aklıma. Aslında gòrebildiği kadarını görmek istiyor insan. Yinede gözlerimi yummak istiyorum güzel bir rüyaya. Gece ölüme kadar çağıracak gibi beni. Nasıl direniyor aklım rüya görmemeye. Tüm sesler ninni, tüm renkler puslu, tüm cümleler masal. Tüm hayaller karanlık ve hala uyuyamıyorum. Sanırım karanlıktan korktuğum için, belkide yaşlanmaktan, sevilmemekten belki, üzerine düşünmeyeceğim. Şarkıda bitmiyor, sigarada. Bitmemesi için elimden geleni yapıyorum.