Git ama Ol
Aklım başımda değil epeydir. Ağzımdan da pek güzel şeyler dökülmüyor. Gönlümde minicik bir yer kaldı sığındığım. Orası huzurlu, orası mutlu. Bazen konuşuyor benimle. Her yaptığı sızlatıyor içimi. Neyine sığınmışım bilmiyorum. Onun şiddetinden bile ona sığınmışım. Korusun beni kendinden, gelişinden korusun, gidişinden, cümlelerinden, aşkından, nefretinden, varlığından korusun. Gitsin ama; öyle bir gitsin ki, hep sığınabileceğim kadar yakına. Gitsin ama hep konuşabileceğim sesler bıraksın. Gitsin ama acımasın biryerim. Gitsin ama hep takib edebileceğim izler bıraksın her adımı. Gitsin ama acı acı özlemeyim, yüzüm gülsün hasretime. Tarifi yok, ondan susuyorum. Gitsin ama üzülmeyim yahu ! oluru yok mu bunun ? .. Kızmasız, küsmesiz, kavgasız, gürültüsüz, dokunmasız, görmesiz. Sevmesiz diyemem bir tek. O hep kalsın sığındığım. Hep olsun ama huzur bulayım. Hep olsun ama hiç konuşmayım. Hep olsun ama dokunmayım. Hep olsun ama nasıl seveyim ? Varını da hesab edemiyorum yoğunu da.