mavi nokta

Özlemişim. Özledim. Üşeniyorum. Yollar uzun. Ve son durak kimseyi güldürmez hiç. Yola çıkmaya üşeniyorum. Üşeniyorum. Çünkü korkmak çok yorucu. Yorucu çünkü korkunun sıkıntı verici yanı keyif verici yanından daha uzun. Manzara durup seyir ederkende güzelmiş.. Şaka şaka. Dünya öyle renkli ki, yeterince içersem, bi parmağını şıklatmasına bakar hayatın. Yola koyulurum )) Birşey itiraf etmek istiyor gibiyim.. kendimdenmi hoşlanıyorum acaba ) Kafamda bir düğün. Halay başı mutluluk, hayal başı aşk, fonda bir umut esiyor.. Yerinde olması gereken herşey yerinde.. Keyfim gibi ! 

Tüm renklerimin üzerini örttü siyahım. Kusurlarını kapattı gök kuşağımın mavisinin. Her halime yakıştı. Kaçamadım karanlığının büyüsünden. Sardım sarmaladım kabuslarını karadul gibi.  uykusuzlugumun omzunda uyuttum tireyen sözlerini. Sevmeye başladım beni öpmeyişini. .onu sevdim..

İlkin ,Aynanın karşısinda kendimi izliyordum. Gülümsüyordum. Seninde gizlice beni seyir ettiğini farketmemişim. Utandım. Sonra,Dudaklarımda utancın gülümsemesi, yanaklarımda korkunun ateşi, gözlerimde uygun yalan bulamayışın boşluğu. Yalvarırcasına ,bitsin artık, dedirtecek kadar kısa bi an sürdü gönül işkencem. Alışmaya başlamak. Bedenine hükmedemediğini kabul etmek.. seni ele geçiren kontrolün dışında gelişen semptomların seni öldürecek olması fikrine bile alışmak.. alışmaya başlamak.. Benim dünyama ay doğmuş, ay dünyaya düşüyor deseler banane..ay bizi paramparça edecek olsa bile.. Ayak uçlarımda ılık deniz, gönlümde kederli sonbahar, aklımda öfkeli bir ayaz, umudumda bir bahar vardı, yola koyuldum. Tüm gözyaşlarımın sebebi, sonucu, ederi, kederi, neşesi, sahibisin. Yanıbaşın kadar acı bir şeymiş aşk, uzağın kadar güzel şeymiş hayat. Koynuna akıttığım her kederimin senin içinde büyüttüğü aşkıN, kurtulmaya çalıştığım tek bağımlılığım.. Gidebilirsem eğer; Ayrı,lığım s...

Istediğim zaman çıkamayacağım birşeyin içine girmekten korkmuşumdur hep. Uçağa hiç binmemiştim bu yaşıma kadar. Sivil hayatta karşılaşmam sanırım ama muhtemelen denizaltınada binemem. Çook yük sek binalarda asansor falan. (Bunu daha once soylemistim galiba) Neyse dün ilk kez uçağa bindim bu durumu yenmek için. Yendimde. Gün doğmamisti bindiğimde. Uçarken aydinlandi hava. Unutamayacağim bişey gördüm. Gökyüzünde ufuk çizgizi vardi. Fakat çizginin altıda üstüde gökyüzüydü. Tüm perspektif silindi beynimde. Boyutlar kayboldu. Çok güzeldi. Çizginin altı da üstüde gök yüzüydü. Sevdim bunu. Çıt yok sokakta geceye dair. Sadece martı sesleri duyuyorum bu saatte. Ananı siikiim çok keyifli. (Ulan izmir zorla sevdirdin kendini) Hani ankaraya deniz getirecektin melih ? Hep panik ataktan bu heyecan... ( panik aşık oluyorum ) HerkeZ değil, heryer hayalperest .. Dün gece barda bana asılan kızın (evet ne zaman bara gitsem en az bir kız bana asılıyor) instagram hesabında bi yazı gö...

Yazmak iyi geliyor evet.. o da sevdiğim zehirlerden.. Ama seni zehirlemek için kandırmam gerekmemeli. Eşek kadar adamsın.. kendi Başına zehirlenebilmelisin... Farkettim. Halüsinasyon görüyordum. His etmeyi bıraktım.. içimden çıkanlara halâ tahammülüm yok.. Kendi krallığımda kendimden korkar oldum. Delirmenin evreleri varmıdır? Belirtileri nelerdir? Aydınlanmak istiyorum. Gogıla bakınca ya kanser teşhisi koyuyorum kendime ya arifin mencıstira attığı... Ninni bilirmisin hiç ? Belki uyuturdu beni.. Şiir severmisin hiç ? Belki yazdırırdın bana.. Aşık oldunmu hiç ? Belki birlikte zehirlenirdik.. Cürret ettinmi hiç ? Belki yaralardı birimiz diğerini.. Peşindeyim izlerin.. biz'lerin.. Söyleyebileceģim tüm güzel şeylerin toplamı... Matematik bilmiyorum ,ondan söylüyorum, Bitmesini o kadar istemiyorsun ki, gitmesine razısın.. Kimse süpermen değildi !! "hiç" nası bi korku.. "hep" ne güzel temenni.. "Her" ne büyük zenginlık..

Siyah kral emretti; ışık, ses, renk, koku ne varsa bir bütün oldular. Ahenk tam olarak buydu. Zaman ilk kez tüm doğruları biraraya getirdi. Tam zamanıydı zamanı durdurmanın. Tüm uzuvlarıyla kucakladı geceyi katil karadul gibi. Artık herkes ölebilirdi.

Can'ı içindemidir insanın, dışındamı ?? Dışarıdan darbe alıp, içeriden ölüyoruz.. İçtenlikle ölebilirmi insan ?.. Ben bu gece elimden geleni yaptım, şimdi gerisi sana kalmış.. Yüksek doz teselli istiyorum!!!!

Hep birşeyler engeldir birşeylere.. Elinde patlar konfeti, şovunu yapamamışsındır.. Şampanya köpürmez coşkuyla, pıt diye cılız bir ses kutlamanın şiddetini düşürür Hayallerini uyutmayı umduğun yastık taş kesilir. Dili yoktur, aklı yoktur, ruhu yoktur. Uyutmaz.

Eski haline dönmüşsün, neşen geri gelmiş diyorlar bana. Halbuki daha karanlık eskisinden.  Maskeler öğrenmişim, gönüllü kötüyüm.. Hayat ne ilginç ) Kağıtlara çizdiğim kadınlar zıvanadan çıkmış, İçerek tüketiyorum onları.. Bir itirafçıya iyi kalplisin diyebilir miyiz ? Belki de kötülüğünün ispiyoncusudur ! Peki bir ispiyoncu aynı zamanda açık sözlü sayılmaz mı ? Aksiyse duvarlar en kadim dostumuz olmalıydı.. En sadık sevgili.. Açıkça fikirlerini söylersen insanlar huysuzlanıyor, Rahatsız oluyorlar ! Gizlice "davranmak" makul sayılıyor. Tüm insanlardan tiksiniyorsun ama onlara ihtiyaç duyuyorsun.  "Öleceğini biliyorsun ama yaşıyorsun falan filan.  Hayatın kendisi şizofrenik zaten. (Burcu)" Ne yapsaydım ?, Duvarlarla mı konuşsaydım mesela ? Onlar iyi dost falan değiller, Her söylediğini onaylayan yüzsüzler ! (Artık pozitif şarkılar dinlemeye karar verdim. Rengin hoşuma gitti  İçim özledi.. Aslında çok keyifli bi masada hem didişip hem eğlen...

Bana, "gel" de !  Dedi. Bundan daha romantik birşey duymamışım gibi, adını (prens) koydum.