mavi nokta

Tüm renklerimin üzerini örttü siyahım. Kusurlarını kapattı gök kuşağımın mavisinin. Her halime yakıştı. Kaçamadım karanlığının büyüsünden. Sardım sarmaladım kabuslarını karadul gibi.  uykusuzlugumun omzunda uyuttum tireyen sözlerini. Sevmeye başladım beni öpmeyişini. .onu sevdim..

İlkin ,Aynanın karşısinda kendimi izliyordum. Gülümsüyordum. Seninde gizlice beni seyir ettiğini farketmemişim. Utandım. Sonra,Dudaklarımda utancın gülümsemesi, yanaklarımda korkunun ateşi, gözlerimde uygun yalan bulamayışın boşluğu. Yalvarırcasına ,bitsin artık, dedirtecek kadar kısa bi an sürdü gönül işkencem. Alışmaya başlamak. Bedenine hükmedemediğini kabul etmek.. seni ele geçiren kontrolün dışında gelişen semptomların seni öldürecek olması fikrine bile alışmak.. alışmaya başlamak.. Benim dünyama ay doğmuş, ay dünyaya düşüyor deseler banane..ay bizi paramparça edecek olsa bile.. Ayak uçlarımda ılık deniz, gönlümde kederli sonbahar, aklımda öfkeli bir ayaz, umudumda bir bahar vardı, yola koyuldum. Tüm gözyaşlarımın sebebi, sonucu, ederi, kederi, neşesi, sahibisin. Yanıbaşın kadar acı bir şeymiş aşk, uzağın kadar güzel şeymiş hayat. Koynuna akıttığım her kederimin senin içinde büyüttüğü aşkıN, kurtulmaya çalıştığım tek bağımlılığım.. Gidebilirsem eğer; Ayrı,lığım s...

Istediğim zaman çıkamayacağım birşeyin içine girmekten korkmuşumdur hep. Uçağa hiç binmemiştim bu yaşıma kadar. Sivil hayatta karşılaşmam sanırım ama muhtemelen denizaltınada binemem. Çook yük sek binalarda asansor falan. (Bunu daha once soylemistim galiba) Neyse dün ilk kez uçağa bindim bu durumu yenmek için. Yendimde. Gün doğmamisti bindiğimde. Uçarken aydinlandi hava. Unutamayacağim bişey gördüm. Gökyüzünde ufuk çizgizi vardi. Fakat çizginin altıda üstüde gökyüzüydü. Tüm perspektif silindi beynimde. Boyutlar kayboldu. Çok güzeldi. Çizginin altı da üstüde gök yüzüydü. Sevdim bunu. Çıt yok sokakta geceye dair. Sadece martı sesleri duyuyorum bu saatte. Ananı siikiim çok keyifli. (Ulan izmir zorla sevdirdin kendini) Hani ankaraya deniz getirecektin melih ? Hep panik ataktan bu heyecan... ( panik aşık oluyorum ) HerkeZ değil, heryer hayalperest .. Dün gece barda bana asılan kızın (evet ne zaman bara gitsem en az bir kız bana asılıyor) instagram hesabında bi yazı gö...

Yazmak iyi geliyor evet.. o da sevdiğim zehirlerden.. Ama seni zehirlemek için kandırmam gerekmemeli. Eşek kadar adamsın.. kendi Başına zehirlenebilmelisin... Farkettim. Halüsinasyon görüyordum. His etmeyi bıraktım.. içimden çıkanlara halâ tahammülüm yok.. Kendi krallığımda kendimden korkar oldum. Delirmenin evreleri varmıdır? Belirtileri nelerdir? Aydınlanmak istiyorum. Gogıla bakınca ya kanser teşhisi koyuyorum kendime ya arifin mencıstira attığı... Ninni bilirmisin hiç ? Belki uyuturdu beni.. Şiir severmisin hiç ? Belki yazdırırdın bana.. Aşık oldunmu hiç ? Belki birlikte zehirlenirdik.. Cürret ettinmi hiç ? Belki yaralardı birimiz diğerini.. Peşindeyim izlerin.. biz'lerin.. Söyleyebileceģim tüm güzel şeylerin toplamı... Matematik bilmiyorum ,ondan söylüyorum, Bitmesini o kadar istemiyorsun ki, gitmesine razısın.. Kimse süpermen değildi !! "hiç" nası bi korku.. "hep" ne güzel temenni.. "Her" ne büyük zenginlık..

Siyah kral emretti; ışık, ses, renk, koku ne varsa bir bütün oldular. Ahenk tam olarak buydu. Zaman ilk kez tüm doğruları biraraya getirdi. Tam zamanıydı zamanı durdurmanın. Tüm uzuvlarıyla kucakladı geceyi katil karadul gibi. Artık herkes ölebilirdi.

Can'ı içindemidir insanın, dışındamı ?? Dışarıdan darbe alıp, içeriden ölüyoruz.. İçtenlikle ölebilirmi insan ?.. Ben bu gece elimden geleni yaptım, şimdi gerisi sana kalmış.. Yüksek doz teselli istiyorum!!!!

Hep birşeyler engeldir birşeylere.. Elinde patlar konfeti, şovunu yapamamışsındır.. Şampanya köpürmez coşkuyla, pıt diye cılız bir ses kutlamanın şiddetini düşürür Hayallerini uyutmayı umduğun yastık taş kesilir. Dili yoktur, aklı yoktur, ruhu yoktur. Uyutmaz.

Eski haline dönmüşsün, neşen geri gelmiş diyorlar bana. Halbuki daha karanlık eskisinden.  Maskeler öğrenmişim, gönüllü kötüyüm.. Hayat ne ilginç ) Kağıtlara çizdiğim kadınlar zıvanadan çıkmış, İçerek tüketiyorum onları.. Bir itirafçıya iyi kalplisin diyebilir miyiz ? Belki de kötülüğünün ispiyoncusudur ! Peki bir ispiyoncu aynı zamanda açık sözlü sayılmaz mı ? Aksiyse duvarlar en kadim dostumuz olmalıydı.. En sadık sevgili.. Açıkça fikirlerini söylersen insanlar huysuzlanıyor, Rahatsız oluyorlar ! Gizlice "davranmak" makul sayılıyor. Tüm insanlardan tiksiniyorsun ama onlara ihtiyaç duyuyorsun.  "Öleceğini biliyorsun ama yaşıyorsun falan filan.  Hayatın kendisi şizofrenik zaten. (Burcu)" Ne yapsaydım ?, Duvarlarla mı konuşsaydım mesela ? Onlar iyi dost falan değiller, Her söylediğini onaylayan yüzsüzler ! (Artık pozitif şarkılar dinlemeye karar verdim. Rengin hoşuma gitti  İçim özledi.. Aslında çok keyifli bi masada hem didişip hem eğlen...

Bana, "gel" de !  Dedi. Bundan daha romantik birşey duymamışım gibi, adını (prens) koydum.  

Eğer uyursam yanıma gelirmiş tüm güzellikler.  Azmettirildim uykuya. Uyumayı denemeye karar verdim sonunda,  intihara azmettirilmiş bir bezgin gibi. . Barış manço dedi ben değil, Sıra sıra dağlardan Erişilmez yaylalardan Kuş uçmaz kervan geçmez Bilinmez binbir yoldan Gel dedinde gelmedimmi Söyle gelmedimmi Söyle Ben geldim uyku, sen nerdesin?   

Tesadüftende öte.. İşaretde belirlemedik, buna pişman olursun ölürsem tanrım ) Uyanma sakın, Burda fısıldıyor olacağım. Bir sürü kelime şelalesi akıyor bazen aklımdan, Köpürüyor kimileri.. Ben köpüklerden kendimce güzel olanı sećiyorum hep, Beni büyüleyeni.. Yıkanıyorum o anlamlarla.. Genelde daha çok kirlenmiş oluyorum ama, Iyi hissediyorum. Bazen bambaşka kelimeler köpürüyor ama ben hep aynı hazzı kovalıyorum. Ruhumu hep aynı şey gıdıklıyor ama, ben boynumdan çok huylanırım aslında. Değişik anlamlara sıçramışım huyumdan Çok konuşmuşum Koklamaya vaktim olmamış Her mânaya soyunmuşum Yalancı bir şair gibi.. Sencede yalancımıdirlar? (Bu arada işaretim nazar boncuğu olucak ölüpte gelirsem tanrım) Bir ağaç gölgesinde uyumak istiyordum yıllar öncesinden beri. "Bir ağaç gölgesinde ve yüzyıllarca" demiştim. Ağaçları seviyorum. Ve delirmenin sadece bir an meselesi olduğuna eminim. Yeterince istersen olur demiştin tanrım. Uyuyacagim. Korkmadan u...

Bir fala fincan, bir bara garson, bir lekeye mendil beyaz. Bir kadehe ićki, bir hesaba adisyon, bir deftere borćlu beyaz. Bir güne sabah, bir geceye yıldız, bir ateşe ışık beyaz. Bir düğüne gelin, bir gerdeğe gecelik, bir hayale umut beyaz. Bir uykuya hap, bir ölüme ruh, bir cesete kefen beyaz. Ne kadar tekrarlarsan tekrarla, sadece bir seçenekte masal oluyor ve birdaha olmayacakmışçasına kirleniyor beyaz. Hangi renge dokunsa onu aydınlatıp kendini kirletiyor, tüm renklerin fahişesi beyaz.  Bulaşma hevesi, anlamsız karanlığa hasret beyaz. Tek başına anlamsız.. karanlığa hasret beyaz. Kendini òrtecek her pisliğe aşık beyaz. Masumiyetin kirlenişi, yıldızların sönüşü, umudun tükenişi, hayatın bitişi, kıvrımların sateni, Saflığın simgesi değil, orospuluģun dikâlâsı beyaz.. 

O fotoğrafta çok mutlu görünüyor olabilirdim ama belki de en keyifsiz günümdü. Zayıf ve mutsuz göründüğümde de zevk alıyordum an,ımdan kimbilir. Oyunu kuralına göre oynamayı sevmedim hiç. Oyun içinde oyun en keyiflisiydi. Yeterince bilgi vermiştim kandırmacalara. Ne keyifsizlik ne saadet. Metin yazabiliyorum (bu ne ukalalık) ama başlık bulmakta zorlanırım hep. Anlamı bi fotoğrafa sığdıracaksam başlığı bulması kolay oluyor aslında ama, bu gece fotoğraf çekemeyecek kadar çirkinim. Üstelik birikmiş gıybet için en verimli yer akraba sıcağıdır. Bu, fotoğrafa engel başka bir keyifli meşguliyet.  Pastanede, muhalebi tadında aşk. En güzeliydi kesin.  Bizi zehirleyen şey sevgi değildi eminim. Aşk da olmayabilir aslında... Vitamin eksikliği sabah dişlerini fırcalamayı unutmak gibi önemsiz birşey değilmiş mesela. Ya da Hormonların insana neler yaptırabileceğini tahmin bile edemezsiniz demiş rüzgar erkoćlar abi. Bence bunu en iyi o bilebilir.  Kısacası beyninde kim...

Nerede bitiyor sınırlarım? Nereye uçuşuyorum? Sesler gıdıklarken, insanların hepsi gülebiliyorken, içimdeki hüznü uyuşturan umursamazlığım olması gereken mi? Bir mızıkaya teslim etmişim uykusuzluğumu, ne uyutur beni, ne ağlatır.. ihtimallerin melteminde süzülüyorum, dalgalar bir kutu tuborgumu çalmış, keyif alsammı bir dal ?

Soğuk ve ciddi binadan uzaklaştıkça trafiğin rahatsız edici gürültüsü büyüdü kulağımda. Kornalar kafamın içindeki sessizlikte tekrar tekrar yankılandı. Yağmur ne seyirlik, ne keyifle yürümelik yağıyordu. Rahatsız edici bir ıslaklık sadece. Ellerimi koyacak yer bulamayıp cebime soktum. Sol elim sigara paketini döndürüp durdu içsemmi içmesemmi kararsızlığıyla. Yutkundum karın açlığımın iğrenç tadını tekrar tekrar. Yakamadım sigarayı. Sağ elim anahtara değiyor anlamsızca rahatsız ediyordu beni. Çıkarıp sallamaya başladım. Çıkardığı ses dahada rahatsız etti ve tekrar cebime koydum. Yürümeye devam ediyordum. Sağa sola bakınıp dudağımın sol altını ısırıyordum bilinçsizce. Yağmur halâ ıslatıyordu. Şapkamı kapattım. Havadaki boğucu nem terletiyordu, ama paltomu çıkarsam üşürdüm. Yürümeye devam ediyordum. Tesbih tezgahının önünde kısa süre durup mavi olanı beğendiğimi söyledim. Elimi cebimden çıkaramadım. Almadım. Dudağımı ısırdım yine. Anahtar serçe parmağıma değiyordu halâ, rahatsız olu...

Parmağımdaki yüzüğü çıkardım. Saçımdaki tokayı. Üzerimdeki elbiseleri. Yalancı gözlerimi, Gözümdeki yaşı soyundum. Uyumamak ve uyuyamamak arasında, keyif ve keder kadar keskin bir fark vardı ve ben çırılçıplaktım tanıdık uykusuzluğa.

Herzamanki gibi döküldum ortalığa. ilk kez rahatsız olmadım kendi kirimden. Toparlamaya çalışmadım. Temizlemek istemedim. Yanlış yada yalnış biraraya gelmiş kelimerimin beni guldürmesine izin verdim. Daha önce tatmadığım acıları sipariş ettim. Şairliğimin gurmeliğinden tadına bakmak istedim herşeyin, bir cürret, Bir ukalâlık.. Külüm döküldü yerlere, Rengini sevmek istedim. Çırılçiplağım her yeni yaşıma. Hayat bitmiyor hemen.

Kaybettiğim zamanların yasını tutuyorum. Gençliğimin. Elimden kayıp giden, kaçıp giden insanlarımın yasını tutuyorum. Özlemimin. Kaçıp gidişimin, kaçtığım yerlerde kalamayımışımın yasını tutuyorum. Yanlızlığımın. Ertelediiklerimin, biricik hayatımı bedavaya bozduruşumun yasını tutuyorum. Yetişemeyişlerimin. Akıttığım kanın, gözyaşımın yasını tutuyorum. Kahkahalarımın. Zehrine, sihrine müptela olduğum Aşk'ın yasını tutuyorum. Bağımlılıklarımın. Okuduğum kitapların, terkedemediğim dostların, sevmediğim işlerin, yemediğim yemeğin, içmediğim içkinin, sevdiğim insanların, hazetmediğim akrabaların, kılığımın kıyafetimin, zenginliğimin,  fakirliğimin, aldıklarımın alamadıklarımın, girdiğim yaşın, çıktığım yaşın, gittiğim yerlerin, gidemediğim yerlerin, tuttuğum elin, bıraktığım elin, elâlemin, doğuranın, doğurtanın, sövecekmiş gibi sevdiğim, sevecekmiş gibi sövdüğüm hissettiklerimin, hastalıklarımın, midemin hep bulanışının, kusamayışımın, şişkoluğumun, çirozluğumun, yetene...

Şapka takarsanız, ölümsüz olabilirsiniz, ölümsüz olursanız, ninja olabilirsiniz. Sonra sadece biraz teknik öğrenmeniz gerekiyor) Şapkayı fazla takmayın, bazen (hatırladiğım kadarıyla) 9 yaşa kadar geri  döndürüyor. Ki bu, ninjalıktaki kuşak renginizi pembeye kadar düşürür. Düşürür diyorum çünkü pembe düşük bi renktir. Hatta renk değil, Pembe sadece bi boktur, çilekli bok.

Biz,den gittiğin an, bitmemiş cümlelerim dağıldı birer birer sayfamızdan, aşkın peşine düştü kelimelerim. Aktı mürekkebim gözyaşımdan, kadehime doldu anlamlar. Göz yumdum. Zehrini yudumladım ademin cesaretiyle.  Aşkının elini tuttum iki parmağından, ne yanına aldın, ne elini bıraktın şiirimin. Bir at arabasının arkasında hector,un cesedi gibi, süründü satırlarda gönlüm. Göz yumdun. Halbuki ne cesur bi savaşcıydım ben, kaçmasaydın eğer. 

Kendi içimde değerlendirdim mutluluğu. Sahip çıktım, bizi sarhoş ettim. Sendeledi mutluluğum, ağladım mutluluktan yada sarhosluktan. Kadehine doldum, içine sızdım. Duymak ne güzeldi. Bizi kapattım tüm grilikler içinde beyaz bir sayfaya. Yazdım, çizdim, gözyaşımla besledim. Nereye varsa güzel olacaktı masal. Bir falcı yanıbaşında deniz feneri olan bir evde yaşayacağımı söyledi. inanmadım. Kimseye söyleme demişti, kesin büyüyü bozdum amk. Cehennem bitermi hiç. Yoksa kim korkardı cürret etmekten. Omuzunda ağlasam sadece, sessizce. Pişman olsam doyasıya. Gelişini görüyorum iyi gecelerimin, sanırım uyumam gerek. iyi geceler.. 

Makyajın altına saklanmış, geceden kalma izlere günaydın. Herkes bildiği yoldan getirsin güzelliğini. Cumartesi gecesini Dionysus kutsamış bence, güzel geçmeli, negatifleri uzaklaştıralım değilmi Bu gece tüm kadehler biricik olanın şerefine yudumlansın. Her ne ise. Hızlı olmalıyız, yetişmek için uçuşan şeylere Aynı sesin insanı hem uyutması hem coşturması ne ilginç . Müzik aslında masalmı yoksa sevene mi öyle geliyor gerçekten merak ediyorum. Bir ninni buldum, aslı'nda huzur doluyum ama tebessümün tadından uyuyamıyorum Hiçbir ninni uyutmamalı bu geceyi. masal uzun çünkü. Huzurlu ve güzel. Mutlu bir son yazılmalımı, kavuşursan aşk olmaz derler, meşk yetermi peki. Bu gece cumartesi, uyuyup uyanıp konuşabilir, içebilir, sevebilir, bıktırabilir ve ortalığa saçılabilirsiniz dionysus günah yazmaz)) Zincirleme hayaller kuruyorum, olasılılıklar arasında oradan oraya sıçrıyorum, herşey istediğim gibi. Hayal rüyadan daha güzel, çünkü her şey nasıl istediysem öyle. ...

Aklımı yastığa koyduğum an silinmişse yüzümdeki hüzün, o an başlamıştır hayallerin gerçekliği. O an'a kadar herşey, şerefine içilecek kadar meze olmaktan öteye gitmiyor. Iyi geceler gözle görülür hüznüm, iyi geceler aklımın huzursuzluğuyla ezdiğim yastığım, uyurken sıktığım dişlerim, sarıldığım yorganım. Gözümden akan tek damla ateş gibi gözyaşım, kumlu boğazım, kanatsız, korkak rüyalarım, yalancı yorgunluğum, bitmeyen şarkım, sigaram, şarabım, uzağım, iyi geceler gerçek yorgunluğum, iyi geceler başlasın artık.

insan neden kendine engel olmak ister? Gerçekten neden. Sonucun muhatabı kendin iken. Bazı anlarda kusursuzca birleşen sesler melodiler, renkler karanlıklar, duygular hisler, sayılar, harfler, saatler, bedenler oluyor. Bazı an' lar gerçekten kusursuz güzel olabiliyor Çekip alsan, daha güzeline giden bir yol muhakkak aranırdı. Bulunurmuydu bilmem ama güzel olan birlikte aramaktı. Sana hayallerimi anlatırken, seninde hayalin olacaklarını sanmıştım. Olmadı. Sarhoş etmiştim seni oysa. Neden olmadı ki. Hayatı yeni sekmede açtığım için kader ağlarını yavaşlatıyor. (Mantığım kadar matematiğimde güçlü olsaydı götüme güvenirdim. Pardon aklıma dicektim) Kötülerle aynı şeyleri isteyen iyi kalpli insanlar, ne ütopik, ama olamaz değil. (iyi olmaları ütopik )

Elbetteki iyi olmayan gecelerin hesabı sorulacaktır. Ve sen tanrım, sen, cezasını çekeceksin. Aklımı hapsettiğim kutucuklar var içini harflerde doldurdum. Mana yetiştireceğim. El emeği gönül nuru Bol şiir ışığında besle dediler Ama ya şiir yetişmiyor ya mana Benimle konuştuğunu sandığım tüm satırlardan özür dilerim. Çekilebilirsiniz çelimsiz methiyeler, şair bu şiire meze değil, sofranızı beğenmedi. Dağılsın dikkatim, gün doğmasın ikinci bir huzur gelene kadar gönlüme. Boğulduğum her dalgayı kucakladım ben can havliyle. Kim kazandı bilmem ama ne dalgalar öldú ne ben. Hala birbirimizin koynundayız. Görev adamıyım ben, bayrağı devir alan kalem bulamadım, ihale bana kaldı. Ne desem oluru var artık. Varsa daha doğrusunu bilen, çıksın söylesin yekten. Öyle güzel seviyor ki orrrospu çocuğu desin, ben değil-gönlüm kanıyor. Ateş ettiğimi sandığım her an kusuyorum. Üzerine bulaşıyor mermim, alacası akıyor kelimelerimizin karanlıkta. Kirleniyoruz meşkten. Ölmüyorsun bir t...

geceyi sevmekten vazgeçmeliyim, uykusuzluk beni yaşlandırıyor. yada mutsuzluk bilemedim şimdi. (mutsuzken bile içimden atamadığım şu tuhaf neşeye gıcık olmaya başladım, komikmisin amk) Küsmek gerçekten zaman kaybı. Bunu anladım. Silmek ve silmemek olmalı. ,,özlemek,, için de, bi 'B' planı yapılmalı tabii. (Lana del rey hep kafamı karıştırıyor Chelsea hotel no2) Dokunsalar komik olabilirim, kavga da edebilirim tüm gece, susabilirim yorulmam, üzebilirim istersem, üzulebilirim hatta. Depresyonum depar atıyor ve mörfi yasaları gereği durduramıyorum. Tanrım, içimden beni gıdıklayıp duran ruh hastası sinir bozucu olabiliyor. Tüm dertlere hoşgeldin diyorum, yeni birşey deniyorum galiba. mevlananın sakladığı özürlü kızıyım. Yüzler güldü)) Birşeyler beni hep güldürüyor, ay sinirim bozuldu))) Tanrılar olsaydılar, bu kadar geceyi başıboş, sahipsiz bırakmazdılar. Herbiri ortalığa savrulan saatleri toplamalı birileri. Kıymetini bilene, Hak sahiplerine iade edilmeli. ...

Boynuma ışıltısını kaybetmiş, prizmaları kırık, solgun bir ametist kolye taktım. Medet ! Ey taş, ey duvar...

Kelimelerim boy sırasına dizildi, adam olanı seçip kalifiye anlamlar yetiştirecegiz, başlasın gece! Dikkatimi toplamam için yeterli materyalim yok, ama borçlu kalmayı sevmem. Ödemem gereken biraz mantık ve biraz hayal var. Mantık birkaç tane beni, birbirine kırdırmadan hayatta tutmayı emretmişti, hayal ise kelimelerden şiir, şiirlerden şair yolları tarif etmişti gidilmesi boyun borcu olan. Ne yalan söyleyim benlerin ne hali varsa görsün, satırlarım uçtu gönlümden, yollardayım, peşlerindeyim. Tuttum kelimelerin ucundan, anlamı yakaladim. Şimdi cevap dileniyorum şairden. 

Gözlerim başıma ağır geldi. Gördüklerim aklıma. Aslında gòrebildiği kadarını görmek istiyor insan. Yinede gözlerimi yummak istiyorum güzel bir rüyaya. Gece ölüme kadar çağıracak gibi beni. Nasıl direniyor aklım rüya görmemeye. Tüm sesler ninni, tüm renkler puslu, tüm cümleler masal. Tüm hayaller karanlık ve hala uyuyamıyorum. Sanırım karanlıktan korktuğum için, belkide yaşlanmaktan, sevilmemekten belki, üzerine düşünmeyeceğim. Şarkıda bitmiyor, sigarada. Bitmemesi için elimden geleni yapıyorum.