Affettim (tabii ki yalan söylüyorum ;)

Psikoloğa gittim bu gün.
"Derdin ne ?" dedi,
"Sen söyleyeceksin !" dedim.
"Uzan" dedi "geçmişine gideceğiz, yolumuz uzun." 

Dedim "Geçmişime girip çıktı herkes, hayallere gitsek ?".
"Yok" dedi, "uzan uyuyacaksın."
Başladı köstekliyi sallamaya.



Dedim "Böyle uuyuyamam ben! Karanlık değil, uyku gözlüğüm yok, kulak tıkaçlarım, müziğim..."
"Uyu" dedi "Bu bildiğin uykulardan değil."
Sonra sordu "Neredesin şimdi ?"
"Nerde olmalıyım ?" dedim,
"Etrafına bak ne var ?" dedi.
"Bir adam var  !" dedim "Sevmedim burayı, hayaller dolmuşu ne tarafta ?"
"Adını sor" dedi.
"Ne soracağım !" dedim "Tanıyorum onu.. geçmişim çoktaan, gelecekten gelen benim, o beni tanımaz."
"Kim peki ?" dedi.
"Kötü biri o..." dedim.
Tüm terkedenler kötüdür ama kötüyle yaşamaktansa terkedilmek iyidir.
"Birşey söyle ona" dedi.
"Seni sevmiyorum artık !"  dedim,
"Eskiden aşıktım, ayaklarının altına resim yapışım kağıdım olmadığındandı, en dandik resimlerimdi onlar üstelik. Anahtarı da evden çıkma diye saklamıyordum, yalvar istiyordum, oyun işte. Ben de kötüydüm çünkü. Sevmedim hiç."
"Uyan" dedi psikolog.
"Ee ?" dedim "Sonuç ?"
Geçmişime 250 lira sıkışmış. Doktor geçmişimi sevdi, doktoru da affettim, geçmişimi de, hesabı kapattım.